De zonsondergang is altijd mooi om te volgen. Kijken naar het veranderende licht, de vogels die toch tevoorschijn komen omdat ze met een volle buit de nacht in willen gaan, de stilte die over het landschap valt....
Ik besloot om de zonsondergang te volgen met deze berk als voorgrond, vanaf de late middag tot het moment dat de zon daadwerkelijk achter de horizon was verdwenen. En zo zat ik enkele uren achter mijn statief te kijken naar wat er zou gebeuren, op mijn beurt weer bekeken door enkele late wandelaars. Een altijd mooi en inspirerend schouwspel. Toen de zon bijna onder was stak er een zachte wind op. Ik kreeg het ijskoud, te koud om alleen op de donkere heide te blijven. Nog een paar foto's en dan de spullen weer in de tas doen. Naar de warme auto en naar een kop warme chocolade! De wandelaars keken mij niet meer aan, het hert bij de bosrand werd echter steeds nieuwsgieriger!
Buiten zijn is voor mij een zeer aangename manier om het hoofd leeg te maken: wandelen, fietsen, kanoën... Als kind zwierf ik al graag door de bossen, "buiten" was ook een belangrijke factor in mijn studiekeuze voor geologie. Tijdens die studie leerde ik op een andere manier.. En savoir plus…