Fleur d'art par Quin van Saane

In een rustig dorpje, omgeven door glooiende heuvels en kleurrijke velden, stond een oude boerderij. De boerderij was ooit levendig en vol bedrijvigheid geweest, maar met de jaren was de drukte afgenomen en had de tijd zijn stempel gedrukt op de omgeving. Nu woonde er een eenzame oude vrouw, genaamd Eliza, in de boerderij. Haar haren waren net zo grijs als de stenen muren van het huis, en haar handen getekend door het leven op het platteland.

Eliza hield van bloemen. Ooit had ze de mooiste bloementuin van het hele dorp, maar met de jaren waren de bloembedden verwilderd en overwoekerd. Toch koesterde Eliza de herinneringen aan de tijd dat de tuin vol stond met prachtige kleuren en heerlijke geuren. Ze verlangde naar die tijd, naar de bloemen die ooit haar leven kleur gaven.

Op een heldere ochtend in de lente kreeg Eliza een bezoek van haar kleindochter, Emma. Het meisje was jong en vol energie, en ze hield ervan om te spelen en te rennen tussen de bloemen. Ze merkte op dat de tuin er verwaarloosd uitzag en vroeg haar grootmoeder waarom ze niet meer voor de bloemen zorgde.

Eliza glimlachte droevig en vertelde Emma over de tijd dat de tuin in volle bloei stond. Ze haalde een fotoalbum tevoorschijn en bladerde door de vergeelde pagina's, waarop foto's van weelderige bloemperken te zien waren. Emma was gefascineerd door de prachtige beelden en vroeg of ze de tuin opnieuw tot leven konden brengen.

Hoewel Eliza twijfelde, liet ze zich overtuigen door de enthousiaste blik van haar kleindochter. Samen gingen ze aan de slag. Elke ochtend stonden ze vroeg op en werkten ze zij aan zij. Eliza gaf Emma al haar kennis over bloemen door, en Emma luisterde aandachtig naar de verhalen van vroeger.

Langzaam maar zeker begon de tuin weer tot leven te komen. Emma plantte zaadjes, gaf de bloemen water en zorgde ervoor dat ze genoeg zonlicht kregen. Eliza keek met trots toe hoe haar kleindochter de tuin nieuw leven inblies. De kleuren kwamen terug, en de geur van de bloemen vulde de lucht.

Op een dag ontdekte Emma een oude vergeten roos die verscholen was tussen het onkruid. De bloem was verzwakt, maar Emma weigerde op te geven. Ze gaf de roos extra aandacht en liefde. Eliza keek vol bewondering toe hoe haar kleindochter een bloem die bijna was verdwenen, weer tot bloei bracht.

Terwijl de dagen verstreken, verspreidde het nieuws zich door het dorp