Entre symboles et ombres par Gilbert Greenwood

A propos de "Entre symboles et ombres"

par Gilbert Greenwood

À propos de l'œuvre d'art

“Tussen Symbolen en Schaduwen” is een visuele reis door een droomachtige, rituele wereld waarin mythische motieven, symbolische architectuur en surreële landschappen in elkaar overvloeien. De compositie weeft meerdere lagen van beeldtaal tot een mystiek tapijt dat balanceert tussen orde en chaos, herkenning en vervreemding.

In het midden doemt een spookachtig bos op, zijn bomen zwart en kronkelig als archetypen uit het onderbewuste. De paden lijken te verdwijnen in mist, terwijl daarboven cirkels en mandala-achtige symbolen zweven — echo’s van oude kosmologieën. Aan de randen rijzen pilaren en gewelven op, versierd met organische, rode en blauwe patronen die doen denken aan tribale tatoeages of middeleeuwse manuscriptversieringen.

Te midden van deze symbolische architectuur verschijnen raadselachtige figuren: een insectachtig wezen met een dreigend oog, een eenzame wandelaar die balanceert op een bol als op de grens tussen werelden. Deze wezens lijken zowel wachters als gidsen, als manifestaties van innerlijke angsten of inzichten.

De kleurstelling is intens en contrastrijk: dieprood en kobaltblauw domineren, afgewisseld met goudtinten en schaduwen van asgrijs. Deze kleurencombinatie roept een gevoel op van heiligheid én dreiging — alsof de kijker een verboden tempel betreedt waarin dromen, herinneringen en mythen samenvloeien.

Bij nadere beschouwing lijken de lagen van het werk niet enkel visueel, maar ook psychologisch te zijn opgebouwd. Het werk verwijst subtiel naar de symboliek van Carl Jung’s Rode Boek en de mystieke geschilderde visioenen van Hilma af Klint. Toch blijft het geheel eigentijds en digitaal in zijn uitvoering, wat het spanningsveld tussen oeroude spirituele beeldtaal en moderne visuele cultuur benadrukt.

Interpretatie:

Het werk nodigt de toeschouwer uit tot introspectie — een confrontatie met het onbewuste. De herhalende patronen en abstracte gezichten functioneren als poorten naar innerlijke werelden, terwijl de figuren en landschappen doen vermoeden dat betekenis niet vastligt, maar telkens opnieuw ontstaat in de blik van de toeschouwer.

“Tussen Symbolen en Schaduwen” is een allegorie over transformatie: de reis van de mens door chaos naar inzicht, van angst naar evenwicht.