Vieux maîtres, nouvelles rues par Bianca ter Riet

"Oude Meesters, Nieuwe Streken" is een speelse en gelaagde titel die een creatieve clash tussen klassieke kunst en hedendaagse visuele cultuur tot leven brengt. Het is een ode aan de rijkdom van de kunstgeschiedenis én een vrolijke herinterpretatie ervan. De "oude meesters" verwijzen naar iconische schilders als Johannes Vermeer, Rembrandt van Rijn, Carel Fabritius en Vincent van Gogh — ieder bekend om hun onmiskenbare stijl en bijdrage aan de canon van de Westerse kunst.

De toevoeging "Nieuwe Streken" speelt met twee betekenissen: het staat voor moderne, verrassende toevoegingen aan klassieke kunstwerken (zoals het blazen van een felroze kauwgombel), maar ook voor ondeugende, creatieve streken die traditionele grenzen oprekken of doorbreken. Het resultaat is een visuele tijdreis waarin de meesterwerken niet op een voetstuk staan, maar zich op humoristische en toegankelijke wijze vermengen met hedendaagse elementen.

In deze collage zien we:

Het Meisje met de Parel van Vermeer, die niet meer slechts mysterieus achterom kijkt, maar nu een roze kauwgombel blaast – een onverwacht popcultureel gebaar dat haar bijna tot een moderne influencer maakt.

De Nachtwacht van Rembrandt, waar de serieuze schutterscompagnie nu gezelschap krijgt van onder meer het iconische melkmeisje van Vermeer, dat zich niets aantrekt van het strijdgewoel en rustig haar melk uitschenkt te midden van trommels, geweren en toeziende ogen.

Het Puttertje van Fabritius, subtiel neergestreken op één van de lansen, als een klein maar betekenisvol detail dat staat voor kwetsbaarheid en verstilling in het rumoer van de scène.

En op de voorgrond: een tafel gedekt met brood, fruit én een vaas zonnebloemen – een duidelijke verwijzing naar Van Gogh, die met zijn expressieve penseelstreken en felle kleuren contrasteert met de gedempte tonen van zijn 17e-eeuwse voorgangers. Zijn zonnebloemen voegen niet alleen kleur toe, maar symboliseren ook leven, groei en een voortdurende bloei van artistieke inspiratie.

Deze beeldbewerking overstijgt tijdperken en stijlen en toont hoe klassieke kunst voortdurend opnieuw kan worden geïnterpreteerd, herschikt en tot leven gebracht. Het is een viering van iconen, met een knipoog – of beter gezegd, met een bubbel.