Terwijl de kerstversiering lang na dato nog in de bomen hing zag ik in een Maastrichts casino een beeld staan. Het was de torso van een naakte vrouw, slecht zichtbaar door de vieze ruit. Door het toepassen van crossprocessing in de nabewerking kwam de rug beter uit - samen met de in de ruit weerspiegelde huizen. Het was alsof ik in een droom verkeerde en daarom zette ik de foto om naar minder realistisch monochroom, met een gelige tint.
Het liefst struin ik buiten met mijn camera rond. Aan zee, rond meren en plassen of gewoon in de polder zoek ik naar mooie momenten. Lijnen, vormen en kleuren moeten kloppen. Maar bovenal: het licht moet magisch zijn. Bij zonsop- en ondergang heb je daarop de meeste kans... En savoir plus…